برای دومین سال متوالی است که اول شهریور مصادف با روز پزشک، درگیر پاندمی کرونا شده ایم و جامعه پزشکی روز خود را متفاوت از روزهای قبل از کرونا آغاز می کند.
چطور رویمان می شود استوری های تبریک روز پزشک را برای تقدیر از سپیدپوشان منتشر کنیم در حالی که با سیاه ترین روز کرونا و مرگ روزانه ۷۰۰ نفر به استقبال این روز آمده ایم!
از یک سو بی خیالی و بی تفاوتی برخی از ما و از سوی دیگر کوتاهی مسئولان در انجام واکسیناسیون، تاب و توان را از کادر درمان گرفته است و اگرچه آن ها تا پای جان برای کمک به مردم ایستاده اند اما حق بدهیم که طاقتشان طاق شده باشد.
پزشکانی که روزهای روز است خانواده هایشان را ندیده اند، پرستارانی که مدت هاست بچه هایشان را ندیده و یک دل سیر نبوسیده اند، آنها در نبرد تن به تن با کرونا همچنان استوار ایستاده‌اند؛ فشار کاری ناشی از کرونا، دلتنگی برای خانه و خانواده، غم از دست دادن ها و بار مضاعف مشکلات مالی و تعرفه ای حکایت این روزهای کادر درمان است که دیگر خستگی بر تنشان ماسیده است.
رشادت های جامعه پزشکی را در میدان بیمارستان ها، حتی آن زمان که بی سلاح و بدون ماسک، گان و…، پناه بیماران کرونایی بودند را دیده ایم و هر روز این صحنه ها بارها و بارها تکرار می شود؛ طی یک سال و نیم گذشته دیدیم و شنیدیم که چگونه جانبازی می کنند و دل به آتش می زنند؛ با این وجود این شرایط، مشکلات جامعه پزشکی همچنان پابرجاست و هنوز هم سیستم بهداشت و درمان کشور، گرفتار دردهای مزمن زیادی است که حالا کرونا هم بر رویشان آوار شده است.
از حجم بالای کاری جامعه پزشکی و شیفت های چند برابری که بگذریم، بحث هایی مانند کاهش سهم بودجه های دولتی در بخش دولتی درمان، واقعی نبودن تعرفه ها، چالش ارزی در جزء فنی تعرفه های پزشکی و… مشکلاتی است که حوزه سلامت پیش از این هم با آن دست به گریبان بود و در این روزهای سخت هم همچنان ادامه دارد.
حالا که در روزهای سخت کرونایی قرار داریم، بیشتر از همیشه قدر دان زحمات و ایثارگری های کادر درمان هستیم. و شاید این فرصت هرگز تکرار نشود که چنین صحنه های تلخی را ببینیم که پزشکان از شدت خستگی، فقط برای دقایقی کوتاه چشمان خود را می بندند تا استراحتی کرده باشند. درست در زمانی که ما بار سفر می بندیم و بدون توجه به پروتکل ها، هر طور که دوست داریم رفتار می کنیم، جان کادر درمان در خطر است. زیرا، آنها در خط مقدم جنگ علیه کرونا ایستاده اند و اینگونه رفتارهای ما، باعث شدت خستگی آنها می شود.
با این حال هنوز هم در فضای مجازی می توان پست ها و استوری های زیادی را دید که برخی افراد از طبیعت گردی ها و مهمانی ها و دورهمی های خود منتشر می کنند. همین افراد شاید پست های مربوط به زحمات کادر درمانی را می پسندند و دیدگاه هایی هم در وصف تلاش های این قشر جامعه می نویسند. جمله هایی که در ظاهر روحیه بخش است و در نگاه کادر درمانی رنجی افزون تر به رنج آنان می افزاید.
جامعه پزشکی این روزها همچون روزهای هشت سال دفاع مقدس، مشغول جنگ است. اما جنگ با کرونا به مراتب سخت تر است، زیرا این ویروس هر لحظه با چهره ای جدید ظاهر می شود که می تواند تمامی محاسبات پزشکی را بر هم بزند و کار مقابله را سخت تر و سخت تر کند.
متاسفانه امروزه حفظ سلامت کادر درمان و پزشکی تبدیل به یک چالش جدی شده است و در سطح کشور برخی از پزشکان و پرستاران نیز به دلیل درگیری با کرونا جان خود را از دست داده اند؛ لذا حفظ سلامتی و ریکاوری کادر درمان به عنوان نیروهای خط مقدم مبارزه با کرونا، امری حیاتی و ضروری به نظر می رسد، زیرا که در صورت از بین رفتن یا حتی کاهش توان اجرایی این جبهه، جایگزین کردن نیروی متخصص و دوره دیده در این شرایط که همه با این مشکل دست به گریبان هستند، تقریبا غیرممکن است.
به حول قوه الهی این روزهای سخت و جان افشان کادر درمانی بیمارستان ها نیز می گذرد و چیزی که هرگز از ذهن مردم نخواهد رفت، تلاش شبانه روزی پرستاران، پزشکان و درمانگران و همه فعالان بخش بهداشت و درمان کشور است که باید گفت سفید پوشیدند تا ما سیاه نپوشیم.
بی تردید این روزها یکی از راه های کمک به تیم درمان و بهداشت کشور، قرنطینه خانگی است؛ شاید بهترین تبریک روز پزشک رعایت دستور العمل های بهداشتی از سوی مردم باشد تا با کم شدن بار کاری کادر درمان، فرصت خدمت کیفی تر را بیشتر فراهم کنند. ما به نجات زخمیان شب میاییم/ داغیم لیکن به شفای تب می آییم انتهای پیام/ منبع
ارسال دیدگاه
قوانین ارسال نظر
Δ